Een aantal weken terug heb ik jullie in een blog (20-06-18) verteld over Ruben*.
Wellicht heeft het jullie ook aangegrepen dat Ruben vaak aan zelfdoding denkt en ook aan het doden van andere kinderen. Dit is natuurlijk heel erg voor hem, maar ook een gevaar voor kinderen om zich heen. Daarom moest ik dit toen melden bij de zuster. Meteen op diezelfde dag hebben ze hem op laten halen door mensen van het kindertehuis. Hoogstwaarschijnlijk is tegen Ruben gezegd dat hij weg moest omdat hij kinderen wilde laten stikken. Ruben wist toen dus dat ik hem had ‘verraden’, want Ruben had dit alleen tegen mij verteld. Ik voelde dat ik Ruben moest gaan opzoeken om het te kunnen uitleggen en te zeggen dat ik echt van hem houd, ook al heeft hij deze vreselijke gedachten in zich om andere kinderen te doden, en hem te zeggen dat God er altijd is en van hem houdt.
Mijn collega voelde dat ze Esther* moest gaan opzoeken. Over Esther kan je lezen op de website van mijn collega www.marianneinoekraine.nl
Wij wilden dus heel graag Ruben en Esther bezoeken, maar dit zou waarschijnlijk niet mogelijk zijn omdat het kindertehuis niet op ‘pottenkijkers’ zit te wachten. Uiteindelijk zijn we toch maar naar het kindertehuis gegaan. Nadat we ons hadden voorgesteld, werden Ruben en Esther gehaald en mochten we met hen in een klaslokaaltje spelen. Eerst was Ruben heel bang voor mij.. en dat begreep ik op zich wel, want hij was bang om nog straf te krijgen van mij. Na een kwartiertje had hij door dat we alleen leuke dingen samen zouden doen. We hebben samen met Ruben en Esther leuke spelletjes gedaan, gepraat en na afloop met hen gebeden.
Inmiddels hebben we ze al weer 4x in het kindertehuis bezocht. Een gedeelte van onze bezoekjes speelde alle kinderen buiten. We hadden daarom ook contact met de andere kinderen. De kinderen bleven ons maar vragen: ‘’Gaan jullie Ruben en Esther meenemen naar huis? Dat mag echt hoor!’’. We probeerde uit te leggen dat wij dat niet zomaar konden. Dat was een hele teleurstelling voor de kinderen, maar eigenlijk triest dat deze kinderen eigenlijk van ‘niemand’ blijken te zijn.. Ze moeten maar net geluk hebben dat er iemand langs komt om hen te adopteren
Wij zijn dankbaar dat wij Ruben en Esther mogen bezoeken, en vooral dankbaar dat we ook iets mogen vertellen van God en dat we na elk bezoek met elkaar mogen bidden, al is dit nog wel lastig in een andere taal, maar God kan werken in de harten van deze kinderen.
Wij bidden dat God mag werken in deze kinderharten en ook dat wij deze kinderen liefde mogen geven. Wij hopen dat we dit mogen blijven doen, alleen ligt het kindertehuis wel 40km verderop. Het is redelijk goed te doen met de auto maar morgen hoopt mijn collega (zij heeft een auto) te verhuizen naar Vinogradiv om daar te gaan werken in het andere ziekenhuis. Doordat zij gaat verhuizen wordt het voor ons wat lastiger om wekelijks het kindertehuis te gaan bezoeken. Voor die collega zal het dan bijna 2 uur rijden zijn om het kindertehuis te bezoeken en omdat mijn andere collega en ik geen auto hebben zal dit erg lastig worden, maar ik heb er vertrouwen in dat ook dit geregeld kan worden, omdat het kindertehuis bezoeken ook voorspoedig en zonder problemen verloopt.
Wilt u bidden voor Ruben en Esther en voor alle kinderen in het kindertehuis?
*Vanwege privacy redenen zijn dit niet de echte namen van de kinderen.
Reactie plaatsen
Reacties