Oekraïne reis 16-09 tot en met 24-09-2022
Na een maand van inzamelen is het dan zover. Iedereen die er aan bijgedragen heeft in wat voor vorm dan ook, hartelijk bedankt.
Woensdag 14 sept. is de aanhanger opgehaald en in Alblasserdam geladen.
Donderdag de bussen geladen, de route gecheckt en gaan we op tijd naar bed want de andere morgen is het vroeg uit de veren. De wekker is op 02:00 uur gezet maar zoals gewoonlijk loopt mijn ingebouwde wekker een kwartier voor. Om 01:45 sla ik mijn ogen op. 02:15 brengt mijn vrouw mij weg naar Alblasserdam waar we 02:45 hebben afgesproken. Voordat we vertrekken gaan we met elkaar in gebed en bidden om bewaring voor onderweg en een behouden aankomst. 03:00 precies vertrekken Johan en ondergetekende en worden uitgezwaaid door onze vrouwen. Een live locatie wordt ingesteld op WhatsApp zodat het thuisfront ons kan volgen. Onze reisgenoten Imke en Anne-Linde zullen rond 05:30 vertrekken. Ook zij stellen een live locatie in zodat we van elkaars positie op de hoogte blijven.

De reis verloopt voorspoedig. Om de 2 uur hebben we een korte stop en wisselen we met rijden. Zo blijven we redelijk fris en helder. Onderweg voeren we gesprekken over allerhande onderwerpen. Zakelijke, persoonlijke maar ook geestelijke zaken komen aan de orde. De onderlinge sfeer is goed. Rond 04:30 uur passeren we de grens van Nederland – Duitsland, die van Duitsland – Oostenrijk zien we 14:30 aan ons voorbij gaan en 20:30 rijden we Hongarije binnen. 21:00 uur komen we aan bij onze slaapplaats voor de nacht. We wachten nog een uurtje op de meiden. Zij arriveren iets na 22:00 uur. We drinken nog wat en sluiten met elkaar de dag af met het lezen van een gedeelte uit de Bijbel en gebed. Moe maar voldaan vallen we allemaal als een blok in slaap.

Zaterdag. Het is 06:15 als ik voor het eerst mijn ogen op sla. 07:00 uur staat het ontbijt klaar en tegen 08:00 uur gaan we de weg weer op. 14:45 komen we in de buurt van de grens Hongarije – Oekraïne. We zoeken een parkeerplaats op en de wagens worden voorzien van een rood kruis om bij de grenscontrole aan te geven dat we humanitaire goederen vervoeren. Met een 3 kwartier krijgen we toestemming om Hongarije te verlaten. Dan zijn we er nog niet maar komen eerst in een stukje niemandsland. Voordat de grens van Oekraïne voor ons open gaat komt er nog heel wat kijken. Dat kost even tijd. Daar gaat ook de klok een uur vooruit vanwege het tijdverschil. Het verloopt nog redelijk soepel allemaal maar het is toch 19:00 uur geworden als we het land in mogen. Dan komen we echt in een andere wereld. Over ronduit miserabele wegen rijden we nog een half uur en komen aan bij de goederenloods. Een loods die in Nederland geen bestaansrecht meer zou hebben maar is daar nog volop in bedrijf. De hulptroepen zijn
opgeroepen en arriveren al snel. Met vereende krachten worden de wagens nog gelost. Intussen moeten we opschieten voor het eten want het restaurant zou om 21:00 sluiten. Vanwege het late tijdstip wordt er helaas alleen nog pizza geserveerd. Niet mijn favoriet maar ik leerde vroeger al: als je honger hebt smaken rauwe bonen zoet, dus niet zeuren. 21:30 komen we aan in een donker hotel. Na een kwartier verschijnt er iemand met de sleutels van onze slaapplaats voor de komende week. Sterren heeft het hotel denk ik niet, hooguit een half maantje. De bedden zijn echter redelijk goed en dat is het voornaamste. Met elkaar besluiten we de dag en danken de Heere voor Zijn bewaring gedurende de reis.

Na een goede nachtrust is het zondag 10:00 kerk. Het gaat er iets anders aan toe dan wij gewend zijn. We worden welkom geheten door een stevige kerel wat later de dominee blijkt te zijn. Een zwart pak zijn ze daar blijkbaar niet gewend. We worden welkom geheten met een kop koffie. De dominee blijkt 2 woorden Nederlands te kunnen spreken. Hij begroet ons met ‘lekker bakkie?’ en schenkt de koffie in. We nemen plaats achter in de kerk waar Stefanie de preek voor ons vertaalt. De tekst is Ezechiël 33 : 7-12 over de wachter op Sions muren. De dominee wijst de gemeente op de verantwoordelijke taak die zij heeft voor de mede reiziger naar de eeuwigheid. Daarna worden er een paar liederen gezongen en komt dominee 2. Deze dominee is gevlucht vanuit het oosten. Hij preekt uit Jeremia 18. Hij beschrijft het leven van een christen in 7 stappen. Van de wedergeboorte tot aan de nieuwe hemel en de aarde. Na de preek blijft naar gewoonte de hele gemeente eten in de kerk. De banken worden opgestapeld en tafels worden neergezet. In de middag luiteren we in het hotel naar een Nederlandse preek over Handelingen 3 : 6.
’s-Avonds eten we bij Stefanie en Yura. Wadiem en Swetta waren ook uitgenodigd. Dit is het echtpaar waar Stefanie door opgevangen is toen zij in het begin van de oorlog vanuit het oosten is gevlucht. De maaltijd smaakte heerlijk en de gesprekken waren ondanks de taal barrière bijzonder aangenaam. Heel mooi om te horen hoe deze mensen in biddende afhankelijkheid aan hun bediening gestalte geven. Hun leven bestaat louter uit het dienen van de naaste. Er gebeuren soms wonderlijke dingen. Gebeden worden verhoort. De Heere zorgt soms al voordat zij zelf de nood ervaren. Wanneer dan de nood dan kwam bleek de redding al onderweg te zijn. Zo mochten we een bijzondere zondag beleven. De Heere heeft ook daar Zijn kerk.

Omdat er door de oorlog momenteel geen bouwvakkers beschikbaar zijn hebben we van maandag tot en met donderdag wat aangepakt in het huis van Stefanie en Yura. Vorige maand zijn zij getrouwd en bewonen nu tijdelijk een huur appartement. Het door hun gekochte huis is bij lange na nog niet bewoonbaar. Helaas konden wij in die paar dagen ook maar een kleine vordering maken.

Vrijdag 23 september hebben we in de vroege morgen de terugreis weer aangevangen en na wederom een voorspoedige reis zijn we zaterdag tegen de avond weer in goede gezondheid thuis gekomen.

Zo zijn er sinds de oorlog in februari uitbrak al ettelijke transporten met hulpgoederen afgeleverd. In het beginwekelijks en vanaf de zomer maandelijks. De grote stroom vluchtelingen is wel opgehouden. De paniek van de eerste tijd is over. Toch worden er dagelijks in Berehove nog ca. 200 mensen te eten gegeven. Vele vluchtelingen uit het oosten hebben in het westen onderdak weten te vinden maar hebben verder ook nog niets. Veel van het voedsel en de kleding wordt van daaruit door getransporteerd naar het oosten waar de omstandigheden erbarmelijk zijn. Zeker nu de winter er aan komt blijft de hulp meer dan nodig. Van oktober tot en met februari staan wederom transporten gepland. We zijn wel afhankelijk van wat er binnen komt. De transporten zijn duur door de hoge brandstof kosten. Uw hulp blijft daarom in de vorm van goederen en/of een financiële bijdrage nodig en meer dan welkom.