Na een paar hele drukke en volle dagen had ik vandaag iets meer kleine rustmomentjes. Ik heb het er wel nog steeds moeilijk mee dat er zoveel verwoest word in Oekraine. Zeker toen ik hoorde van het kinderziekenhuis dat was gebombardeerd. Het is niet te begrijpen dat er zo'n aanval is gepleegd op vrouwen die aan het bevallen waren of net waren bevallen. Ik heb daar echt geen woorden voor...
Vandaag was er de spanning dat er geen stroom zou zijn in Tjernobyl. Dit zou grote gevolgen kunnen hebben omdat er dan chemische stoffen kunnen lekken met alle gevolgen van dien.
Ook kwam er een evacuatie op gang in Marioepol omdat er een tijdelijke wapenstilstand zou zijn. Helaas werd deze weer geschonden door de Russische soldaten en er kwam zelfs een broer van vluchtelingen uit onze kerk om. Deze man kwam met 4 andere mensen uit hun schuilkelders om voedsel op te halen (er was immers wapenstilstand). In de kerk van Marioepol zitten een aantal honderden nog ondergedoken. Deze 5 mensen waren op weg in de auto om voedsel op te halen, toen ze door de Russen werden aangevallen. Alle 5 hebben hebben ze het niet overleefd....
Zo vreselijk! Vooral als ik het nu van 'heel dichtbij' mee maak.
Het is echt een gruwelijke oorlog!
Vandaag zijn er drie gezinnen uit Fastov hier aangekomen. De russen liggen nog maar 20 km bij Fastov vandaan. Ik was vandaag druk om voor hen een plekje te regelen. Er willen nog meer mensen komen vanuit Fastov, maar de vraag is of dit nog lukt want veel mannen worden onderweg bij controleposten teruggestuurd omdat ze het leger in moeten.
Uit Pomichnaja hoorde ik dat er geen medicijnen meer te koop waren. Ik heb vandaag veel medicijnen kunnen inkopen en op de post kunnen doen. Hopelijk blijft de post de komende dagen binnen Oekraine nog werken.
Andre en Wanja zijn weer terug van hun gevaarlijke reis. Ze zijn naar Kiev geweest om daar eten en spullen aan het front te brengen. Daarna gingen ze naar Pomichnaja om injecties te halen voor Nestor (voor de behandeling van hepatitis C) en nog wat te regelen. Ze hebben een voorraad injecties meegekregen voor tot de zomer. Dit is voor ons echt een gebedsverhoring dat ze zo'n grote voorraad mee kregen! Nu kan de behandeling van Nestor gewoon doorgaan.
Gisteren was Anja 10 jaar geworden. Jarig zijn in oorlogstijd is toch anders dan normaal. Maar een kind verwacht toch een taartje. We hebben haar verjaardag klein gevierd.
Reactie plaatsen
Reacties