Gebed voor buurman Wasja

Wij weten (hopelijk) allemaal hoe belangrijk het gebed is. Een getuigenis van gebed voor onze naasten wil ik graag met jullie delen.

Het is 6 jaar geleden dat wij na afloop van een Bijbelstudie in Oekraine de opdracht mee kregen dagelijks voor specifiek 3 personen te bidden en God te vragen of zij ook de Heere Jezus Christus waarlijk mochten leren kennen. Dagelijks bad ik voor de bekering van mijn buurman Wasja die toen net als ik in Berehove woonde. Ik woonde toen in een huurhuisje waarvan het overpad met een aantal buren, waar onder Wasja, gedeeld werd. Het leven van Wasja (rond de 50 jaar) en zijn vader was niet gewoon. Vooral Wasja had een alcoholprobleem en dat zorgde nogal eens voor overlast. Hij stond dan schreeuwend om geld op het overpad.

Als ik in het donker thuis kwam en hij was dronken verstopte ik me wel eens, maar mijn angst bracht me ook in gebed. Ik wist en geloofde dat Christus zijn leven kon veranderen. 

Na 2½ jaar daar gewoond te hebben, verhuisde ik naar Pomichnaja. Ik bad regelmatig voor buurman Wasja. Maar ik moet eerlijk bekennen dat het bidden voor hem verwaterde. Door de uitbraak van de oorlog ben ik weer terug gegaan naar Berehove. Inmiddels had ik Yura leren kennen.

 Omdat ons huis nog niet bewoonbaar was, hebben Yura en ik na ons huwelijk een aantal maanden in "mijn oude huurhuisje" gewoond. Buurman Wasja woonde er ook nog. Zijn vader was inmiddels overleden. Wasja was niet veel veranderd. Nog altijd dronk hij veel en was hij voortdurend aan 't schelden. Omdat ik Wasja dagelijks zag begon ik weer voor hem te bidden. Een half jaar na ons trouwen zouden we in ons huis kunnen gaan wonen. Maar zoals gewoonlijk in Oekraïne liepen de werkzaamheden uit. Wat was ik teleurgesteld! Maar ik mocht ook weten dat de Heere alles ten goede kan keren. En juist in die laatste week dat wij nog naast buurman Wasja woonde, kreeg Yura een heel goed geestelijk gesprek met hem. Wat waren wij hier dankbaar voor! Daarom moesten wij hier nog langer wonen. Uiteindelijk gingen er maanden voorbij voordat ik buurman Wasja weer eens bezocht. Drukte en allerlei omstandigheden hadden er voor gezorgd niet eerder bij hem op bezoek te gaan. Toch knaagde het bijna dagelijks aan me. Een stemmetje dat zei, ga naar Wasja voor het te laat is. Onverwachts zijn we uiteindelijk als gezin bij hem op bezoek gegaan. We hebben een heel goed en mooi geestelijk gesprek met hem gehad. We konden hem waarschuwen dat hij verloren zou gaan als hij doorging met zijn leven zoals hij nu deed. Wij nodigde hem uit om naar de kerk te komen. Op een zondagmorgen hebben we hem om half tien opgehaald. Biddend en afwachtend stonden we voor zijn huis. Hij kwam!! Sinds die zondag komt hij elke week naar de kerk. Soms met een auto vol vluchtelingen of vakantiegangers. Aan hen verhuurt Wasja kamers. Kerkgang alleen is niet voldoende. Bekering en geloof is nodig. Onze taak is voor Wasja te blijven bidden. Bidden jullie mee?