Tijdens de wekelijkse bijbelles in het kindertehuis sprak ik met de kinderen over het gebed. Dat God ons altijd hoort. Dat wij alles aan Hem mogen vragen en vertellen. Dat wij hem mogen danken.
Ik probeerde op een kinderlijke manier uit te leggen dat ze ook voor hun ouders mogen bidden. Dat de Heere machtig is en kan zorgen dat hun ouders weer voor hen kunnen zorgen. De kinderen waarmee ik over het gebed sprak wonen maximaal 3 maanden in het kindertehuis. Tijdens deze periode bekijkt de kinderbescherming de thuissituatie. Het kan zijn dat de kinderen definitief uit huis geplaatst worden, of dat ouders nog "een kans" krijgen.
Na afloop kwamen twee zusjes van 7 en 9 jaar naar mij toe. "Onze moeder zit in de gevangenis, hoe kan de Heere dan zorgen dat wij weer bij haar kunnen wonen?" Ik moest even slikken na deze vraag. Twee mooie meisjes met donkere ogen en haar keken mij vol verwachting aan.
Ik heb verteld dat wij altijd mogen en moeten bidden. De Heere zal voor jullie zorgen!
Dit is een verhaal over twee zusjes. Zo heeft elk kind in de kindertehuizen hun eigen verhaal waarom ze niet bij hun ouders kunnen wonen. Laten we blijven bidden voor hen!
Reactie plaatsen
Reacties